Θεόδωρος Τουρκοβασίλης

Ο Θεόδωρος Τουρκοβασίλης γεννήθηκε στην Αλωνίσταινα του νομού Αρκαδίας στις 17 Ιουλίου του 1891. Με ιδιαίτερη κλίση στη θεολογία, στη φιλοσοφία και στην ποίηση τελείωσε με άριστα το γυμνάσιο και συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων (1912-1913) έλαβε μέρος ως εθελοντής και βρέθηκε κοντά στον θάνατο όταν μια σφαίρα του διαπέρασε το γόνατο1. Στην συνέχεια της ζωής του και με τον Εθνικό Διχασμό να ξεσπάει, ο Τουρκοβασίλης θα φυλακιστεί με άλλους αντιφρονούντες στις φυλακές Αιγίνης και στη συνέχεια θα περάσει τα υπόλοιπα τρία χρόνια της ζωής του υπό περιορισμό. Ο αδερφός του Βασίλης ήταν βουλευτής το 1910 με το κόμμα του Γούναρη, όμως εξορίστηκε στην Κρήτη, όπου και πέθανε. Στις εκλογές λοιπόν του 1920 παίρνει τη θέση του αδερφού του στο Λαϊκόν Κόμμα του Δ. Γούναρη (ως τότε λεγόταν Εθνικοφρόνων) και εκλέγεται βουλευτής. Στην συνέχεια θα ακολουθήσουν τα γνωστά γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Δίκης των Έξι όπου και θα εκτελεστεί ο Δ. Γούναρης. Μετά και την εκτέλεση Γούναρη το Λαϊκόν Κόμμα βρισκόταν υπό διωγμό από τους βενιζελικούς και ο ίδιος ο Τουρκοβασίλης. συγκεκριμένα, κατηγορείτο (υπήρχε και δικογραφία εναντίον του) ότι ενεργούσε για την αυτονομία της Πελοποννήσου και την απεξάρτησή της από το ελληνικό κράτος2.

Η ίδρυση του Κόμματος των Ελευθεροφρόνων
Εκείνη την περίοδο και με όλα αυτά να τον κυνηγούν γνωρίζεται με τον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος στη συνέχεια μαζί με τους Αγγελόπουλο και Φίλωνα (συμβούλους του βασιλιά Γεωργίου Β’) θα γίνουν κουμπάροι στον γάμο του Τουρκοβασίλη και θα ιδρύσουν το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων. Μετά και τη φυγή Μεταξά στο εξωτερικό ο Τουρκοβασίλης παραμένει στο πολιτικό σκηνικό και μετά τις εκλογές του 1926 αναλαμβάνει υπουργός Δικαιοσύνης στην οικουμενική κυβέρνηση Ζαΐμη. Η θητεία του θα είναι σύντομη μιας και το 1928 αναλαμβάνει πάλι ο Βενιζέλος τη διακυβέρνηση της χώρας. Στο διάστημα όμως που διετέλεσε υπουργός πρόλαβε και «πέρασε» ορισμένες μεταρρυθμίσεις, όπως τη δυνατότητα ανέγερσης Δικαστικών Μεγάρων και την εξυγίανση των φυλακών. Από το 1928 μένει εκτός Βουλής, αλλά έναν χρόνο αργότερα καθιερώνεται ο θεσμός της Άνω Βουλής ή Γερουσίας και παρά τις δυσκολίες εκλογής του (θεωρούσε ότι κάποιοι τον υπονόμευαν) κερδίζει τη θέση του γερουσιαστή. Και στην επαναληπτική εκλογή βγήκε πρώτος σε ψήφους αφού είχε ισχυρό έρεισμα στην περιοχή. Στον χώρο της Γερουσίας ήταν ακριβώς στο στοιχείο του, μιας και ασκούσε έντονη αντιπολιτευτική δράση αλλά και χρησιμοποιούσε τον δικανικό λόγο που άλλωστε κατείχε3 .

Υπουργός Παιδείας (1933-1935)
Στις εκλογές του 1932 και του 1933 το κόμμα του Βενιζέλου ηττάται και νικητές αναδεικνύονται το Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων. Στην πρώτη κυβέρνηση Τσαλδάρη δεν συμμετείχε εφόσον κατείχε ακόμα τη θέση του Γερουσιαστή, από το 1933 όμως ανέλαβε τη θέση του υπουργού Παιδείας, θέση την οποία κατείχε μέχρι πρότινος ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ακολούθησε δηλαδή χρονικά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Βενιζέλου, την κατάργηση δηλαδή των ελληνικών σχολείων και την αντικατάστασή τους από δύο εξαετείς κύκλους, ο ένας κύκλος της Στοιχειώδους και ο άλλος της Μέσης Εκπαίδευσης. Ο Τουρκοβασίλης εισήγαγε έναν καινοτόμο θεσμό. Την ίδρυση Παιδαγωγικών Ακαδημιών σε όλη τη χώρα, ενώ παράλληλα στις ημέρες του αποπερατώθηκε έπειτα από συνεχείς του παρεμβάσεις η δημιουργία του Δικαστικού Μεγάρου Τριπόλεως. Επιπλέον, μαζί με τις Παιδαγωγικές Ακαδημίες ιδρύθηκε και η Ακαδημία Σωματικής Αγωγής, η οποία θα ήταν ισότιμη με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια4. Παράλληλα προχώρησε και σε ορισμένες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, όπως η διενέργεια προκηρύξεων από το υπουργείο για τα διδακτικά εγχειρίδια τα οποία θα γράφονταν με τη συμβολή τόσο των πανεπιστημιακών όσο και των εκπαιδευτικών συμβούλων και παιδαγωγών που θα όριζε το υπουργείο χάρη της αξιοκρατίας. Ακόμη, διδάσκουσα γλώσσα για τις τέσσερεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού ορίστηκε η κοινή δημοτική και για τις δυο τελευταίες τάξεις του δημοτικού και τις υπόλοιπες βαθμίδες η απλή καθαρεύουσα. Από αυτό το μέτρο γίνεται κατανοητό ότι ήταν εχθρός του δημοτικισμού όπως εκφράστηκε από τον Γληνό στα χρόνια του Βενιζέλου και παράλληλα πίστευε ότι η απλή καθαρεύουσα απαλλαγμένη από τα εξαμβλώματα, όπως τα χαρακτήριζε, απεικόνιζε το μεγαλείο του έθνους5 . Η επίθεση του στον Γληνό οφειλόταν καθαρά και σε πολιτικά στοιχεία, εξαιτίας της αριστερής πολιτικής που εξέφραζε ο Γληνός. Για τα «πιστεύω» του Τουρκοβασίλη οποιαδήποτε αλλαγή είχε να κάνει με την παιδεία θα οδηγούσε τη χώρα σε προβληματικά επίπεδα, μειώνοντας πρώτα από όλα τον πατριωτικό συναισθηματισμό των παιδιών. Η πατριδολατρία του (ακροδεξιό στοιχείο) αποτέλεσε ένα από τα έντονα χαρακτηριστικά του και θα τον ακολουθήσει σε όλη του την πολιτική πορεία.

Ο Θεόδωρος Τουρκοβασίλης ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και ιδρυτής πολιτικού κόμματος. Γεννήθηκε το 1891 στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας και πέθανε στην Αθήνα το 1975. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών επέστρεψε στη Τρίπολη (1914) όπου και άρχισε να δικηγορεί. Από νωρίς ασχολήθηκε με την πολιτική όπου και πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Αρκαδίας το 1920 με το Λαϊκό Κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Στη συνέχεια μετά τον τυφεκισμό εκείνου προσχώρησε στο Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά. Μετά τις εκλογές του 1926 που δημιουργήθηκε οικουμενική κυβέρνηση, ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης και στις δύο κυβερνήσεις συνασπισμού που ακολούθησαν. Το 1929 εκλέχθηκε γερουσιαστής Αρκαδίας, ενώ το 1933 ανέλαβε υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση συνασπισμού του Π. Τσαλδάρη. Επί κυβερνήσεως του Γ. Κονδύλη το 1935 ανέλαβε και πάλι υπουργός Παιδείας.
Στις 29 Αυγούστου του 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς που είχε ήδη εγκαταστήσει τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου διέταξε τη σύλληψη και την εξορία του Θ. Τουρκοβασίλη, όταν διαπιστώθηκε η συμμετοχή του σε συνωμοτική κίνηση ανατροπής της Δικτατορίας, στο λεγόμενο τότε κίνημα των γερμανοφίλων.
Το δε 1943 επί κατοχικής κυβέρνησης του Δ. Ράλλη ανέλαβε τη Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου και τρεις μήνες μετά την ανάληψη συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίσθηκε επί τετράμηνο. Μετά την απελευθέρωση το 1946 ίδρυσε το Κόμμα των Εθνικοφρόνων, ενώ στις εκλογές των ετών 1950 και 1951 συνεργαζόμενος με τον Κ. Μανιαδάκη δημιούργησαν την Ανεξάρτητη Παράταξη. Στις δε εκλογές του 1956 έλαβε μέρος ως αρχηγός του Κόμματος των Εθνικοφρόνων.
Ο Θεόδωρος Τουρκοβασίλης διακρίθηκε ιδιαίτερα για την αμείωτη μαχητικότητα με την οποία και υποστήριζε τις διάφορες απόψεις του σε οποιοδήποτε χώρο εντός και εκτός της Βουλής

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη