« πάντας ἀνάπαυσον Κύριε,
τοὺς κοιμηθέντας εὐσεβῶς,
ἢ ἐν ἐρήμοις, ἢ πόλεσιν, ἢ ἐν θαλάσσῃ,
ἢ ἐν γῇ, ἢ ἐν παντὶ τόπῳ, βασιλεῖς τε,
ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς, μοναστὰς καὶ μιγάδας,
ἐν ἡλικίᾳ πάσῃ παγγενεῖ, καὶ ἀξίωσον αὐτούς,
τῆς οὐρανίου βασιλείας σου»
Αξιωθήκαμε για μια ακόμα φορά στην Θεοφρούρητο Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας με πρωτοπόρο τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, τους Ιερείς μας και τους ευσεβείς χριστιανούς μας, να βρεθούμε στους Ιερούς Ναούς και τα κοιμητήριά μας, με μόνο μέλημα την προσευχή για τους νεκρούς μας.
Αυτήν την ημέρα προστρέξαμε με τα κόλλυβα από στους Ναούς μας, ανάψαμε ένα κεράκι και προσφέραμε θυμίαμα στα μνήματα των προσφιλών μας κεκοιμημένων, ομολογία της αγάπης μας προς αυτούς και δείγμα προσευχητικής επικοινωνίας μαζί τους.
Ευχηθήκαμε και προσευχηθήκαμε να αναπαύσει ο Θεός «εν σκηναίς δικαίων» όλους τους προαπελθόντας Πατέρας και Αδελφούς μας, κι εμάς, να μας αξιώσει τέλους ανώδυνου και χριστιανικού.
Υποχρέωση κάθε Χριστιανού είναι η ετοιμασία για το επερχόμενο ταξίδι στην αιωνιότητα, η συγχώρεση, η εξομολόγηση και η μετοχή εκάστου, του Αχράντου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Χριστού, ώστε σύμφωνα με την ευχή της Εκκλησίας μας τα τέλη της ζωής μας να είναι «Χριστιανικά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά» και να έχουμε «καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Xριστού». Aμήν.
TO ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ
Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω αποκαλείται «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο.
Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο είναι το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).
Ο λόγος που η Εκκλησία μας καθιέρωσε τα Ψυχοσάββατα, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν άγνωστοι, σε ακαθόριστο χρόνο, σε τόπους άγνωστους, στην θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς, ή όπου αλλού, και μερικοί λόγω πτώχειας ή διαφόρων άλλων λόγων δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων Μνημοσύνων, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι εθέσπισαν το Μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των απ' αιώνος ευσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».
Ιδιαιτέρως δε επειδή η Κυριακή της Απόκρεω είναι αφιερωμένη στην ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν εκρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και επικαλούμενοι το άπειρο έλεος του Θεού, Τον παρακαλούμε δια του Μνημοσύνου το οποίο τελούμε να τους χαρίζει την αιώνιο ζωή. Συγχρόνως δε ενθυμούμεθα κι εμείς το βέβαιον του θανάτου και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...».
H Εκκλησία μας διδάσκει ότι ο θάνατος είναι ένα καθολικό γεγονός και ίσταται με δέος στο άκουσμα αυτού. Οι πάντες γνωρίζουν, ότι όσοι γεννήθηκαν πέθαναν, όσοι ζουν θα πεθάνουν και όσοι θα γεννηθούν θα πεθάνουν.
Στεκόμαστε πάντες με συγκίνηση εμπρός στους τάφους των νεκρών μας, των νεκρών που είναι θαμμένοι στα κοιμητήρια των Χωριών και των Πόλεών μας.
Ξέρουμε καλά ότι η Εκκλησία μας αποτελείται από δύο μέρη που συνιστούν ένα σώμα, την Στρατευομένη και την Θριαμβεύουσα.
Στρατευομένη Εκκλησία είμαστε όλοι εμείς οι ζώντες και Θριαμβεύουσα όλοι οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας, από του Αδάμ μέχρι και της σήμερον. Αυτούς λοιπόν τους κεκοιμημένους, οι οποίοι με διαφόρους τρόπους απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Εκκλησία μας την ημέρα του Ψυχοσάββατου και για αυτούς εμείς προσευχόμεθα αναξίως αυτήν την ημέρα.
Τον κάθε άνθρωπο ο Θεός τον κάλεσε κοντά Του με ξεχωριστό τρόπο, και μόνον Αυτός γνωρίζει τους βαθύτερους λόγους προς σωτηρία εκάστου, νέο ή γέροντα, άντρα ή γυναίκα, ασθενή ή υγιή, απρόοπτα και αναπάντεχα ή με φυσιολογικό θάνατο. Όλα αυτά μας κάνουν να αισθανόμαστε την ανάγκη για προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων και ιδίως για εκείνους τους οποίους ελησμόνησαν ακόμη και οι ίδιοι οι συγγενείς τους και δεν τελούν για αυτούς Μνημόσυνα.
Όμως και εμείς οι ζώντες, με την προσευχή για τους κεκοιμημένους, προετοιμαζόμαστε για την ημέρα εκείνη την φοβερά, την ημέρα του θανάτου μας. Αυτή η ημέρα είναι μοναδική ευκαιρία να κατανοήσουμε το σύντομο της επίγειας παρουσίας μας. Την μνήμη λοιπόν του θανάτου υπενθυμίζει σήμερα η Εκκλησία μας με την ημέρα του Ψυχοσάββατου.
« Τῇ ἐκ νεκρῶν ἐγέρσει σου Χριστέ,
οὐκέτι ὁ θάνατος, κυριεύει τῶν θανόντων εὐσεβῶς·
διὸ αἰτοῦμεν ἐκτενῶς, τοὺς σοὺς δούλους ἀνάπαυσον,
ἐν αὐλαῖς σου, καὶ ἐν κόλποις Ἀβραάμ, τοὺς ἐξ,
Ἀδὰμ μέχρι σήμερον, λατρεύσαντάς σοι καθαρῶς,
πατέρας καὶ ἀδελφοὺς ἡμῶν, φίλους ὁμοῦ καὶ συγγενεῖς,
ἅπαντα ἄνθρωπον, τὰ τοῦ βίου λειτουργήσαντα πιστῶς,
καὶ πρὸς σὲ μεταστάντα, πολυειδῶς,
καὶ πολυτρόπως ὁ Θεός, καὶ ἀξίωσον τούτους,
τῆς οὐρανίου βασιλείας σου »
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
Δημοσίευση σχολίου