Όταν ακόμα και
στην έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, ενός δικού σας αστικού θεσμού αναφέρεται
ότι: «μισθολογικές διαφορές, καταπάτηση προβλεπόμενων από το νόμο δικαιωμάτων,
όπως το επίδομα μητρότητας, ¨απαγόρευση¨ εγκυμοσύνης (είδατε το πρόσφατο στη
Κρήτη όπου εργοδότης ζήτησε από την έγκυο μητέρα να ρίξει το παιδί της αν θέλει
να παραμείνει στη δουλειά) παγιώνεται αντί να εξασθενεί το φαινόμενο των
διακρίσεων λόγω φύλου στους χώρους
εργασίας στα χρόνια της κρίσης. Ακόμα και στις περιπτώσεις μαζικών περικοπών
στις επιχειρήσεις, οι γυναίκες υφίστανται πρώτες τον πέλεκυ της απόλυσης.»
Όταν
όλα αυτά αναφέρονται στην έκθεση ενός αστικού θεσμού, φανταστείτε το καθεστώς
που επικρατεί ενάντια στις εργαζόμενες γυναίκες πρώτα και κύρια στους χώρους
δουλειάς.
Υπόσχονται ΕΕ, κυβερνήσεις και εργοδοσία ισότητα μέσα από μερική
απασχόληση και αφού μοίρασαν μια θέση εργασίας στα δύο, δίνουν συμβουλές σε
εργαζόμενους και ανέργους πώς να μοιραστούν την ευθύνη για τη φροντίδα των
παιδιών και της οικογένειάς τους.
Μεταφέροντας το βάρος στις δικές τους πλάτες, προσπαθούν να συγκαλύψουν την
ευθύνη της αντιλαϊκής πολιτικής που αποψιλώνει κάθε υπηρεσία και παροχή που
έχει ανάγκη η λαϊκή οικογένεια και τη μετατρέπει σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.
Το ενδιαφέρον της ΕΕ και των κυβερνήσεων για τη γυναικεία απασχόληση
υπαγορεύεται πάνω απ' όλα από τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» και το στόχο για
ποσοστό απασχόλησης 75% για άντρες και γυναίκες ηλικίας από 20 έως 64 ετών. Η
δεξαμενή των γυναικών που βρίσκονται εκτός της αγοράς εργασίας μπορεί να
αυξήσει το εργατικό δυναμικό και ιδιαίτερα τον αριθμό των εργαζομένων που
δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, συμβάλλοντας στην ανταγωνιστικότητα
της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Η κατεύθυνση
παραμένει δεδομένη, ανεξάρτητα από το μείγμα της πολιτικής που μπορεί να
εφαρμόζουν διαφορετικά κράτη και κυβερνήσεις. Τα προγράμματα προσωρινής
απασχόλησης για άνεργες και τα «πεντάμηνα» σε δήμους, περιφέρειες και φορείς
του Δημοσίου, οι συμβάσεις μιας μέρας και οι «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι σε μια
σειρά κλάδους που συγκεντρώνουν γυναίκες, όπως ο κλάδος του Τουρισμού, είναι
χαρακτηριστικά παραδείγματα της «ευελιξίας».
Μερική απασχόληση και ευελιξία στις
εργασιακές σχέσεις, «συγκερασμός» των επαγγελματικών και οικογενειακών
υποχρεώσεων, προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας μέσα από καμπάνιες και
προγράμματα αλλά και μέσα από την εισαγωγή αντίστοιχων μαθημάτων στο
εκπαιδευτικό σύστημα, ποσοστώσεις για τη συμμετοχή γυναικών στα κοινοβούλια
αλλά και στα Διοικητικά Συμβούλια των επιχειρήσεων, είναι μερικές από τις
πολιτικές μέσα από τις οποίες η «ισότητα» τίθεται στο επίκεντρο της προσοχής
της ΕΕ και των κρατών - μελών της. Γνωστές «συνταγές», με εξίσου γνωστά για τις
εργαζόμενες και τις γυναίκες αποτελέσματα.
Δημοσίευση σχολίου