Μάθαμε να ζούμε μαζί με τα σκουπίδια μας.
Γιόμισε η πόλη
μυρωδιές.
Άλλες εποχές θα ήταν από τα κουλούρια, τα τσουρέκια
και τους κουραμπιέδες.
Τώρα όμως η πόλη μυρίζει αδιαφορία κι εγκατάλειψη.
Σαν να πάγωσε ο χρόνος ξεφορτώνουμε καθημερινά τα
σκουπίδια μας…αρκεί να τα βγάλουμε έξω από το σπίτι. Μόνο που το σπίτι μας
είναι εκεί έξω και όχι εδώ μέσα.
Το σπίτι μας είναι η πόλη μας. Η πόλη που τη
φτιασιδώνουμε μήνες τώρα με τα σκουπίδια μας.
Η πόλη που βυθίζεται από τις γνώμες και τις αποφάσεις
των ιθυνόντων…όλων εκείνων που είναι τελικά πολύ μικροί σαν συναντούν ευθύνες,
σαν έρχεται η ώρα να πάρουν αποφάσεις, σαν τους προσπερνούν τα προβλήματα,
εκείνα που βρίσκονται συνεχώς μπροστά τους…..
Την πόλη μας την αγαπάμε.
Την φροντίζουμε….
Όχι όλοι μας….
Μα η αγάπη των πολλών είναι μεγαλύτερη από εκείνη των
λίγων….
Όσο δυνατοί κι αν φαίνονται αυτοί, δε θα πάψουν να
είναι σκιάχτρα, άψυχα, που δεν τρομάζουν κανέναν…..
Γ.Δ. Αναγνώστου
Δημοσίευση σχολίου