Του Θωμά Πατέλη //
Φωτογραφία Βαγγέλης Παράβας //
Εντός πόλης ή εκτός, χειμώνα – καλοκαίρι, οι μετακινήσεις του γίνονται με ποδήλατο. Ο Θωμας Πατέλης πριν μια εβδομάδα μάς έδωσε σειρά tips γύρω από τη σχέση που ανέπτυξε και αναπτύσσει, ποδηλατώντας, με το υπόλοιπο σύμπαν της Αθήνας. Αυτή τη φορά βγήκε για βόλτα στην Πελοπόννησο. Η περιπλάνηση στο Μαίναλο τού άρεσε πολύ.
Βυτίνα – Μαίναλο
Πρόσφατα, με κατάλληλη παρέα, επισκέφτηκα τη Βυτίνα. Είχαμε ως βάση μας το χωριό. Σε δυο μέρες καλύψαμε με ποδήλατο μικρές και μεγάλες αποστάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Η εικόνα που σχημάτισα κατατάσσει τον προορισμό σε έναν από τους καλυτέρους κατά τη φθινοπωρινή προς χειμερινή περίοδο. Οι διαδρομές έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που στην ποδηλατική γλώσσα λέμε epic rides. Είτε με ποδήλατα τουρισμού, είτε με ποδήλατα-κούρσες ο αναβάτης μπορεί να απολαύσει «φιδωτούς» ανηφορικούς δρόμους, δασωμένα τοπία, απολαυστικές εναλλαγές του «χαρακτήρα» της φύσης από χιλιόμετρο σε χιλιόμετρο, κρύο, που ειδικά νωρίς το πρωί μπορεί να σου κόβει την ανάσα, αλλά σε γεμίζει φρεσκάδα, απουσία κίνησης, ήχους που δεν αφήνουν κόρνες αλλά τα περάσματα του νερού ή το τιτίβισμα πουλιών. Και για «κλου» αναφέρω το, λίγο, χιόνι. Αν συμβεί αυτό το θεωρώ τύχη. Σε σπρώχνει στην καλύτερη εμπέδωση των σκληρών χειμωνιάτικων συνθηκών. Η Βυτίνα είναι ένα μέρος που, αν και αρκετά τουριστικό, έχει καταλύματα για όλα τα βαλάντια. Εννοείται, επιλέξαμε ένα οικονομικό και αξιοπρεπές. Αυτό μας ταίριαζε. Τη μια μέρα κάναμε μια πολύ όμορφη κυκλική διαδρομή στο Μαίναλο περίπου 110 χλμ. Από Βυτίνα πήραμε την επαρχιακή οδό Τρίπολης – Πάτρας. Περάσαμε από τα χωριά: Παναγίτσα, Ζευγολατιό, Δάφνη, Μουριά, Λίμνη Λάδωνα, Λαγκάδια, Πάνα και επιστροφή στη Βυτίνα.
Την άλλη – δεύτερη – μέρα επιλέξαμε μια λίγο μικρότερη διαδρομή 70 χλμ., σε μεγαλύτερο υψόμετρο και σε εξαιρετικής ομορφιάς δασική έκσταση στο Μαίναλο. Πέρναγε από όλα τα όμορφα κεφαλοχώρια της περιοχής που είναι πραγματικά από τα ομορφότερα της Πελοποννήσου. Η διαδρομή που καλύψαμε πέρασε από τον Πάνα, την Καρκαλού, τη Δημητσάνα, τη Στεμνίτσα, μπήκαμε στο Αρκουδόρεμα, περάσαμε από το Λιμποβίτσι, την Ελάτη, το Πυργάκι και επιστρέψαμε Βυτίνα.
Το Tip της 1ης μέρας: Ο ωραίος ελληνικός καφές στη Δάφνη με την όμορφη πλατεία και το υπέροχο παραδοσιακό καφενείο απέναντι από το ΚΕΠ. Όπως επίσης η στάση στο εναλλακτικό πόστο της Κατερίνας – εάν θυμάμαι καλά το όνομα της – που παλεύει να στήσει κάτι ενδιαφέρον και όχι ένα χαζοτουριστικό πρατήριο, στην όχθη της λίμνης του Λάδωνα. Αξίζει την υποστήριξή μας. Έχει και ωραίο και περήφανο άλογο!
Μια στάση για ανάσες με θέα το Μαίναλο
Το Tip της 2ης μέρας: Ο καλύτερος εσπρέσο της Πελοποννήσου σερβίρεται στη Στεμνίτσα, στο κεντρικό καφενείο της πλατείας. Πίνεται παρέα με παππούδες που κάνουν απίστευτες διηγήσεις. Λίγο μετά την Ελάτη αξίζει να επισκεφθείς το εναλλακτικό καλλιτεχνικό ξυλουργικό εργαστήριο. Ο ιδιοκτήτης του θα σε φιλέψει καφέ ή τσίπουρο και θα σε αφήσει να ψάξεις τον όμορφο χώρο του με τα χειροποίητα κατασκευάσματά του. Το έξτρα tip αυτού του tip λέει πως ο άνθρωπος που «τρέχει» τον χώρο, κάνει μικρές βόλτες με άλογα τα παιδιά που τον επισκέπτονται με τους γονείς τους. Είναι μια ακόμα δραστηριότητά του.
Εντός του εναλλακτικό καλλιτεχνικού ξυλουργικού εργαστηρίου στην Ελάτη.
Δημοσίευση σχολίου