Έκλεισε το Εργαστήριο Αποφοίτων και μαθητών στο κτίριο της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας

Με αφορμή το (έστω προσωρινό και εν αναμονή διαδικασιών) κλείσιμο του Εργαστηρίου Αποφοίτων και Μαθητών που λειτουργούσε με μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια στο κτίριο της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας, θα θέλαμε και από τη μεριά μας να συμπληρώσουμε δυο λόγια. (κοινοποιήσαμε παρακάτω και τη δημοσίευση του συναδέλφου Ντίνου Σαρακινιώτη, Αργυροχρυσοχόου και υπεύθυνου του εν λόγω εργαστηρίου)

Πληροφοριακά, το εργαστήριο ανήκει και γεννήθηκε με την ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Χρ. Β. Ρούνιου. Στεγάζεται σε χώρο με ανεξάρτητη είσοδο από αυτήν της Σχολής, ο οποίος έχει παραχωρηθεί για τον σκοπό αυτό από τον Δήμο Γορτυνίας. Λειτούργησε με τη συνεργασία και την υποστήριξη τόσο της τότε διοίκησης της Σχολής όσο και της Στέγης Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας και πολλών επαγγελματιών του κλάδου και συναφών επαγγελμάτων. Σκοπός του ήταν να αποτελέσει χώρο υλοποίησης σεμιναρίων και συμπληρωματικών μαθημάτων και κυρίως να αυξήσει τις ώρες εξάσκησης και δημιουργίας σε πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο, δίνοντας διαρκώς πρόσβαση σε μαθητές και αποφοίτους. Αποτέλεσε μοναδική περίπτωση στην Ελλάδα και το πιο σπουδαίο εργαλείο που διέθετε ποτέ η Στεμνίτσα για την ενίσχυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για την εξέλιξη των μαθητών και γενικότερα για την διατήρηση και την περαιτέρω ανάπτυξη της Τέχνης μας.

Λυπούμαστε ιδιαίτερα που ο χώρος αυτός βάλλεται για ευκαταφρόνητους λόγους (αφορμές), που ποτέ στο παρελθόν δεν αποτέλεσαν πρόβλημα. Λυπούμαστε που παρακολουθούμε να χρησιμοποιούνται για να εξυπηρετήσουν εγωιστικές μικρότητες και προσωπικές μικροπολιτικές. Λυπούμαστε που ακόμα μία φορά στη χώρα μας υπερισχύει να καταστρέφονται αντί να αξιοποιούνται τα «λιθαράκια» των προηγούμενων. Και ακόμα περισσότερο λυπούμαστε που παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες πολλών ο κρατικός μας μηχανισμός (προς αποφυγή παρεξηγήσεων όχι κατά τη διάρκεια μίας, αλλά πολλών διαφορετικών κυβερνήσεων) δεν κατάφερε να αντιληφθεί ότι όχι μόνο η Τέχνη της Αργυροχρυσοχοΐας αλλά και όλα τα Crafts γενικότερα χρήζουν ιδιαίτερου, αυτόνομου και με εξειδικευμένα χαρακτηριστικά εκπαιδευτικού θεσμικού πλαισίου που όχι μόνο θα εξοστρακίζει τέτοιου είδους φαινόμενα, αλλά θα προωθεί απρόσκοπτα τις συνθήκες δημιουργικής ανάπτυξης της δευτερογενούς παραγωγής στη χώρα μας.

Για τη "Στέγη Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας",
Όλγα Παπαδοπούλου