RIP Τίγρη. Το αντίο...

Χτες χάσαμε τον δικό μας τίγρη, αυτόν που όταν πανηγυρίζαμε εμείς, πανηγύριζε γαυγίζοντας μαζί μας, αυτόν που καλωσόριζε κάθε συνδεσμίτη κουνώντας την ουρά του, αυτόν που ήξερε ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από το σπίτι μας. Τον χάσαμε γιατί πλησίαζαν εκλογές. Βλέπεις, κάποιους δεν τους βολεύει αυτή η κατάσταση. Ξαφνικά όλη η πόλη γέμισε με φόλες. Ξαφνικά αδέσποτα και μη πεθαίνουν στους δρόμους της πόλης μας, μαύρες σακούλες με φόλα σε όλα τα σημεία της πόλης κάνουν τη δουλειά που ο δήμος είναι ανίκανος να κάνει. Σήμερα ήταν ο σκύλος μας, αύριο θα είναι το παιδί σας. Η φόλα δε διαλέγει σκύλο ή άνθρωπο. Όταν τα παιδιά μας θα παίζουν και πιάσουν κάτω και μετά θα βάλουν τα χέρια στο στόμα. Όλοι θα λυπηθούμε, όλοι θα έχουμε δει κάτι και όλοι θα καταλάβουμε ότι οι φόλες δεν είναι η λύση. Θα είναι αργά όμως τότε. Δεν θα έχουμε χάσει έναν σκύλο απλά. Αλλά τότε όλοι θα ενδιαφερθούν. Στην Ελλάδα μας βλέπεις, ανάβει η φωτιά, καιγόμαστε και απλά περιμένουμε να ξανά καούμε.
Καλό παράδεισο Ρεξ, θυσιάστηκες εσύ για τους φίλους σου στη γειτονιά. Μην ανησυχείς η ομάδα θα ανέβει και θα γαβγίσεις σύντομα στο επόμενό μας γκολ από εκεί πάνω!
TIGERS

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη